Jak już mówiłam zmieniliśmy lokum. Pokój, do którego niedawno się wprowadziliśmy był biały, zimny i pusty, jakiś taki zupełnie niczyj. Rozpakowaliśmy nasze graty (strasznie dużo tych gratów), postawiliśmy kwiatka na parapecie, włączyliśmy piec i zrobiło się troszkę bardziej domowo.
Za to w środę pojawił się tu on, mały roztrzęsiony świnek. Teraz w całym pokoju ślicznie pachnie sianem, a my z niecierpliwością oczekujemy, aż nasz maluch zechce się z nami zapoznać. Zdziwiło mnie tylko to, że obudził mnie w nocy swoim kopaniem, chrupaniem, bieganiem... To dziwne, bo normalnie tego typu hałasy na mnie nie działają. No nic, czas wyrobić sobie trochę cierpliwości. Wczoraj zaczął powoli wyściubiać nos ze swojej budy, ale przy każdym hałasie (albo i bez niego) znów do niej wbiegał. W związku z tym zdjęcia są jakie są robione z ręki i na stanowczo za dużym zoomie ;)
Nadal oczekujemy na ocieplenie stosunków między nami.
5 komentarze:
Weroniko, uwielbiam gryzonie! co prawda wolę chomiki, ale świnki też miałam i były przesłodkie :) polecam "chwyt na świeżą marchewkę". U mnie działało :)
Uroczy świnek :) i wcale nie wygląda na roztrzęsionego :) raczej na onieśmielonego...
A my powoli się do kotka przymierzamy...
A z tymi gratami, to ja się przy okazji przeprowadzek zastanawiam, skąd się ich tyle bierze? bo walczę ze swoimi zbieractwem, ale chyba mało skutecznie. Na szczęście w najbliższym czasie przeprowadzki nie planuję :)
Cieszę się, że wróciłaś Weroniko :)
Paula: Za chwyt na marchewkę dziękuję, ale podobno on jest za mały na marchewkę, jeszcze kilka tygodni musimy się bez niej obyć.
Amarantka: No właśnie byłam ostatnio w szoku jak przez trzy miesiące można uzbierać tyle rzeczy. Co prawda też jestem chomikiem, ale W stanowczo mi to ukraca ;P
A jak na imię ma Twój świnek?
Ja w czasie studiów miałam dwa chomiczki. Też były urocze.
Miło, że 'wróciłaś' ;)
Świnek przesłodki. No własnie, ma imię? ;D
Prześlij komentarz